Ismet Elezi ka lindur në fshatin Fterrë (Sarandë) më 5.4.1920 nga një familje patriotike. Babai i tij Tahsin Elezi ka qenë pjesëmarrës aktiv në Luftën e Vlorës (1920), në Organizatën “Bashkimi“ dhe pjesëmarrës i lëvizjes fanoliste të qershorit 1924, shkak për të cilin u internua nga regjimi monarkist i Zogut. Është përkujtuar me certifikatën e mirënjohjes nga Këshilli komunal i Lukovës (Sarandë).

Mësimet e para i mori në vendlindje. Në vitin 1942 kreu Liceun e Tiranës dhe po atë vit fitoi konkursin dhe shkoi në Firence (Itali), ku filloi studimet në Fakultetin e Letërsi-Filozofisë. Pas kthimit në Shqipëri, në korrik të vitit 1943 merr pjesë në Lëvizjen Nacionalçlirimtare me rininë antifashiste, deri në çlirimin e plotë të Shqipërisë. Pas çlirimit, në prill të vitit 1945 u caktua të punonte në sektorin e propagandës të Rinisë Antifashiste të Shqipërisë (BRASH) deri në shtator 1946.

Në tetor 1946 deri në korrik 1951 kreu studimet universitare në Fakultetin e Drejtësisë të Universitetit të Leningradit (Petersburg) ku u diplomua jurist me diplomë të shkëlqyer. Pas krijimit të Universitetit të Tiranës, në periudhën 1957 – dhjetor 1960, nën udhëheqjen e profesiorit me famë botërore Mihail Shargorodski, kreu studimet pasuniversitare për marrjen e gradës shkencore (1961) dhe në vitin 1972 mori titullin “profesor“. Gjatë viteve ka kryer funksione shtetërore: Prokuror Kasacioni para Gjykatës së Lartë  (1951-1955), Sekretar Shkencor i Institutit të Shkencave (1955-1957), Sekretar Shkencor i Universitetit që nga krijimi i tij (1957-1966). Nga viti 1966 deri në vitin 1985, ka kryer detyrën e Kryetarit të Byrosë Juridike në Këshillin e Ministrave.

Në fushën pedagogjike, veprimtarinë si pedagog i jashtëm e filloi në vitin akademik 1952 – 1953 në Fakultetin Ekonomik, ku zhvilloi lëndën “Bazat e shtetit e të së drejtës”. Nga viti 1957 – 1995 në Fakultetin e Drejtësisë ka dhënë lëndën e së drejtës penale (pjesa e posaçme), si dhe më pas lëndët e kriminologjisë dhe të politikës penale.

Ka zhvilluar ligjërata në Fakultetin Juridik të Universitetit të Prishtinës, në Shkollën e Magjistraturës, në Universitetin Justiniani I dhe Universitetin Wisdom.

Në fushën e botimeve shkencore, është autor i mbi 280 botimeve, nga të cilat 34 libra, monografi, tekste universitare dhe artikuj shkencorë. Veprimtaria shkencore është zhvilluar sidomos në dy fusha kryesore: në të drejtën penale dhe në të drejtën zakonore. Ndër botimet kryesore: “E drejta Penale (Pjesa e Posaçme) (botuar dhjetë herë), monografitë “Mbrojtja juridike penale e jetës së njeriut në Shqipëri, “E drejta zakonore penale e shqiptarëve“, vlerësuar me çmimin e Republikës së shkallës së dytë, E drejta zakonore e Labërisë, Zhvillimi i legjislacionit penal, Kanuni i Labërisë, Mendimi juridik shqiptar etj.

Ka qenë bashkautor në 12 botime testesh e monografish. Ka mbajtur referate e kumtesa në konferenca kombëtare e ndërkombëtare.

Ka dhënë ndihmesë në hartimin e legjislacionit penal shqiptar.

Në vitin 1998, Qendra Ndërkombëtare e Biografive në Kembrixh (Angli) e ka shpallur “Njeriu Ndërkombëtar në Shkencë“.

Në vitin 2011 “Association International de droit penal“ me qendër në Francë, e ka shpallur “President nderi të grupit kombëtar shqiptar“.

Në veprimtarinë shkencore ka qënë dhe anëtar i Bordit të fondacionit “Zgjidhja e Konflikteve dhe Pajtimi i Mosmarrëveshjeve”; aktivist i Shoqatës Kulturore atdhetare “Labëria“; anëtar i bordit të disa revistave shkencore. Mban statusin e veteranit.