2.Qëllimi i botimit të Kanunit të Labërisë

Në botimin e Kanunit të Labërisë jemi nisur nga koncepti kryesor që të ruhen vlerat më të mira morale e kulturore të trashëguara nga e kaluara dhe të luftohen anët negative, të papajtueshme me parimet morale e juridike të shoqërisë demokratike shqiptare.

Sigurisht, nuk mund të mohohet, që edhe në shoqërinë e sotme labe ndeshen në praktikë dukuri të Kanunit, sidomos në marrëdhëniet familjare e martesore, në marrëdhëniet civile, të detyrimeve e kontratave që lidhen me mirëbesim, me gojë, kur duhen me shkrim e deri në fushën penale e procedurale, duke përjashtuar gjakmarrjen, e cila në Labëri i përket së kaluarës.

Në këtë kuptim normat e kanunit nuk mund të studiohen vetëm nga këndvështrimi historiko-etnologjik. Realiteti objektiv tregon se ndodhemi përpara dualizmit juridik. Nga njëra anë veprojnë ligjet e shtetit dhe nga ana tjetër, veprojnë edhe norma të kanunit, pavarësisht nga sfera e kufizuar e marrëdhënieve shoqërore që ato rregullojnë, sidomos në veri. Për këto arsye del nevoja të përballemi me këto norma e mendësitë e së kaluarës.

Veç asaj, e drejta zakonore njihet si burim i së drejtës, derisa ajo vepron në këtë ose atë masë. Normat e së drejtës zakonore janë mbledhur e kodifikuar në kanun, por kanuni nuk është sanksionuar si ligj nga shteti.

Me civilizimin e shoqërisë, me mbizotërimin e moshës mesatare të re të popullsisë, me zgjerimin e emigracionit, me ndërtimin e forcimin e shtetit të së drejtës, me zgjerimin e emancipimit në mënyrën e jetesës e të krejt marrëdhënieve shoqërore, me rritjen e nivelit arsimor e kulturor të njerëzve, me zhvillimin e infrastrukturës e të lidhjeve fshat-qytet etj, këto dukuri negative shkojnë duke u pakësuar, drejt zhdukjes së plotë të tyre, ndonëse ky është një proces që diku shpejtohet e diku ngadalësohet.

Shqipëria në kohën e tanishme është republikë parlamentare, shtet unitar dhe i pandashëm, me një Kushtetutë demokratike, me ligje bashkëkohore për rregullimin e marrëdhënieve shoqërore në fusha të ndryshme të jetës, me një sistem të organizuar të drejtësisë, kështu që janë krijuar kushte të favorshme për realizimin e të drejtave dhe lirive themelore të njeriut dhe nuk ka pse të kthehemi prapa për zbatimin e Kanunit.

Mendimi dhe qëllimi  kryesor i botimit të Kanunit janë jo vetëm në planin etnik e kulturor, por edhe për të kufizuar gradualisht zbatimin e tij në praktikë, duke u dhënë përparësi ligjeve të shtetit, që përbëjnë bazën dhe kufijtë e veprimtarisë së tij.

Shqipëria sot aspiron e kërkon që nëpërmjet reformave demokratike të legjislacionit e të sistemit të drejtësisë, të integrohet në Evropë. Prandaj konceptet dhe përpjekjet për të bërë reforma në Kanune, janë arkaike, krejtësisht të papërshtatshme e të papranueshme për shoqërinë dhe shtetin tonë të së drejtës.

Qëllimi tjetër i botimit të Kanunit të Labërisë, jo më pak i rëndësishëm, është dhe njohja e përmbajtjes së tij nga opinioni publik e shkencor brenda vendit e studiuesit e huaj.

Kjo njohje bëhet e nevojshme, po të mbahet parasysh fakti se për këtë Kanun kanë filluar të botohen shkrime të pakta kryesisht në gjysmën e dytë të shek.XX nga Marko Koroni, Eqerem Vlora, Riza Runa, Zenel Merjo, Agim Hila, Koço Nova, Xhafer Majko, Bardhosh Gaçe, dr.Laver Stroka, Rahmi Memushi, Gazeta “Labëria” etj, të cilët kanë dhënë ndihmë të çmuar.